Projekt dofinansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach Programu MINIATURA 7.
Kierownik projektu: dr inż. Magdalena Elżbieta Kujawa
Okres realizacji: 05.10.2023-04.10.2024
Wartość projektu: 34 529,00 zł
Wysokość dofinansowania: 34 529,00 zł
Cel projektu:
Celem projektu jest przeprowadzenie badań nad termicznym rozkładem azbestu chryzotylowego oraz wyrobu azbestowo-cementowego w różnych warunkach, w tym normalnego i obniżonego ciśnienia. Poprzez zrozumienie procesów rozkładu termicznego przy niższych temperaturach, projekt ma na celu obniżenie kosztów oraz redukcję emisji CO2 związanej z usuwaniem azbestu. Ponadto, dążenie do zniszczenia struktury włóknistej azbestu i przekształcenia go w nowe fazy mineralne stanowi innowacyjne podejście, mające na celu minimalizację wpływu na środowisko i oszczędność surowców naturalnych.
Opis projektu:
Zgodnie z obowiązującymi przepisami i zobowiązaniem wobec Unii Europejskiej, w 2002 roku w Polsce przyjęto długofalowy program usuwania azbestu i wyrobów zawierających azbest. Masa wszystkich wyrobów azbestowych znajdujących się w Polsce szacowana jest na prawie 15 mln ton, a należy zaznaczyć, że są to materiały niepodlegające biologicznej degradacji. Standardowe unieszkodliwianie wyrobów azbestowych polega na owijaniu ich folią polietylenową, a następnie składowaniu w odpowiednio do tego przeznaczonych kwaterach (magazynach odpadów niebezpiecznych). Procedura ta nie może być jednak uważana za ostateczne rozwiązanie problemu unieszkodliwiania odpadów azbestowych, m.in. ze względu na ryzyko wtórnego zagrożenia dla otaczającego środowiska oraz marnotrawstwo surowców. Możliwym rozwiązaniem problemu jest zniszczenie struktury włóknistej azbestu i przekształcenie go w nowe fazy mineralne.
Przedmiotem pracy w ramach projektu Miniatura będą badania termicznego rozkładu azbestu chryzotylowego oraz wyrobu azbestowo-cementowego w warunkach normalnego i obniżonego ciśnienia. Każda metoda obniżająca temperaturę procesu rozkładu termicznego, może znacznie obniżyć koszty i zredukować emisję CO2, czego przykładem może być prowadzenie procesu w warunkach obniżonego ciśnienia. Dodatkowo w przypadku metod termicznych nie otrzymujemy odpadów poprocesowych oraz nie narażamy środowiska na wtórne skażenie, jak może mieć to miejsce np. w metodach chemicznych i mechanicznych utylizacji azbestu. Prace nad powyższym zagadnieniem, wynikają z konieczności zaniechania dotychczasowej, nie pozostającej bez wpływu na środowisko i nieefektywnej metody składowania zużytych wyrobów azbestowych na specjalnych składowiskach odpadów niebezpiecznych, jak również z konieczności przejścia na system maksymalnej oszczędności: energii, dóbr naturalnych oraz ograniczenia eksploatacji surowców nieodnawialnych.
