W artykule przedstawiono badania oparte na praktyce autorki i opracowane pionierskie metody stosowania inkluzji drukarskich i inkluzji metali w szkle. Artykuł opisuje również i bada problemy występujące podczas stosowania inkluzji drukarskich i metali w szkle oraz przedstawia metody doboru odpowiednich materiałów i technik.
1. Wstęp
Możliwość zastosowania inkluzji metalicznych w szkle pojawiła się początkowo w odpowiedzi na wymagania dotyczące materializacji artystycznych pomysłów autorki. Badania opisane w tym artykule opierają się na wcześniejszych eksperymentach z wykorzystaniem metali i zanurzaniem odbitek w szkle. Celem badań było (korzystając z wcześniejszych doświadczeń) po pierwsze opracowanie technik rozszerzania potencjału twórczego rzeźbiarzy w zakresie łączenia szkła w ich pracy studyjnej, a po drugie, wyposażenie artystów zajmujących się szkłem w szerszą „paletę” inkluzji do wykorzystania „przestrzeni pozytywnej” (przestrzeni wewnętrznej) w rzeźbach. Przestrzeń pozytywna to przestrzeń zajmowana przez obiekt, ale wykorzystanie przestrzeni wewnętrznej jest możliwe tylko wtedy, gdy użyte materiały są przezroczyste lub półprzezroczyste, na przykład szkło. Stąd wziął się pomysł, aby rozważyć dodatkową przestrzeń do zastosowania inkluzji i iluzji perspektywy, aby wykorzystać dodatkową przestrzeń w rzeźbie (szczególnie przestrzeń wewnętrzną) stworzoną przez użycie materiałów przezroczystych i półprzezroczystych. W artykule tym najpierw zbadano problemy technologiczne związane z zastosowaniem inkluzji metalowych w szkle. Następnie, na podstawie przeglądu literatury i konsultacji z artystami i technologami, przedstawiono metody doboru odpowiednich metali i technik. Autorka szczególnie skoncentrowała się na metalach które historycznie były używane jako przekazy informacji, dzięki czemu w poszukiwaniu prawdy odkrywamy stale nowe elementy naszej historii.
PEŁNA WERSJA ART YKU ŁU DO PO BRANIA |
Newsletter