Jedną z ciekawszych projektantek powojennego wzornictwa była Eryka Trzewik-Drost, która w 1957 roku rozpoczęła pracę w Zakładach Porcelany „Bogucice”. Projektowała zarówno formy, jak i dekoracje, w tym wzory na patery. W jej sztuce można odnaleźć dalekie echo wpływów Pabla Picassa, podobne twarze z migdałowatymi oczami, wydłużonymi szyjami, statyczne i symetryczne. Jej czarno-białe kompozycje wpisywały się w syntezę nowoczesnego wzornictwa. Nowe patery i reedycje zostały wprowadzone do produkcji przez Fundację Fabryka Kulturalna we współpracy z Eryką Trzewik-Drost, dr hab. Anną Kmitą, prof. ASP Katowice, Fabryką Porcelany Bogucice.
Polskie szkło artystyczne i użytkowe jest powoli odkrywaną dziedziną w historii rodzimego designu. Zdobywa ono coraz większą popularność, a nazwiska projektantów szkła zaliczanych do „Wrocławskiej Szkoły Szkła” zyskują miano ikon wzornictwa. Ta rzadka specjalizacja jednoznacznie kojarzy się z Dolnym Śląskiem, gdzie w stolicy regionu – Wrocławiu, tuż po II wojnie światowej powstała unikatowa w skali kraju Katedra Szkła na Wydziale Ceramiki i Szkła Akademii Sztuk Pięknych. Postaciami kluczowymi dla stworzenia środowiska wrocławskich artystów szkła był Eugeniusz Geppert – założyciel Akademii i Stanisław Dawski – inicjator i opiekun Katedry Szkła w pierwszych latach jej istnienia. Dzięki ich staraniom, do dziś kształci się na jedynym w kraju Wydziale Szkła i Ceramiki projektantów i artystów szkła, a polska sztuka i wzornictwo wyróżnia się niepowtarzalną grupą twórców skoncentrowanych na tej unikatowej materii.
Kształcenie artystyczne zawsze cechowała odmienność i indywidualizm w porównaniu z tradycyjnym modelem nauczania akademickiego. Wymaga ono indywidualnego podejścia, kształtowania osobowości oraz uwzględnienia unikatowego talentu każdego ucznia. Nauczanie „sztuki” wydawało się wielu procesem tak niewyjaśnionym, jak praktyki alchemików. Dlatego kojarzono je z czymś tajemniczym, kuszącym przez pozorną swobodę, fascynującym ze względu na nieuchwytność, ale też budzącym niepewność z powodu trudności z wpisaniem w ramy powszechnie przyjętych norm nauczania.
PEŁNA WERSJA ART |