Artykuły

→ Dlaczego ceramika?

Ceramika nie była moim pierwszym wyborem. Swoją przygodę ze sztuką i rzemiosłem zaczęłam od historii sztuki, konserwacji i pracy z rzeźbą. W szkole średniej zajmowałam się rzeźbą w drewnie, snycerstwem. Jednocześnie wykonywałam ćwiczenia i prace studyjne w surowej glinie. Podobała mi się jej plastyczność i łatwość wydobywania formy i ekspresji. Ten materiał z każdą następną pracą, którą wykonałam, był coraz bardziej interesujący. N

a moją decyzję o podjęciu studiów na Wydziale Ceramiki i Szkła we Wrocławiu wpłynęły też kontakty z osobami, które zajmowały się ceramiką w moim otoczeniu. Chciałam już nie tylko lepić, ale również wypalać prace, które tworzyłam. Na Akademii Sztuk Pięknych studiowałam równolegle dwa kierunki: Rzeźbę oraz Sztukę i Wzornictwo Ceramiki. Podjęłam decyzję o zrealizowaniu dwóch dyplomów. Obcowanie z rzeźbą i technikami stosowanymi dla różnych materiałów pozwoliło mi rozwijać wyobraźnię przestrzenną na wielu polach. Spotkałam na swojej drodze wiele osobowości, od których mogłam się dużo nauczyć.

Było w tym wszystkim ryzyko eksperymentu, któremu mogłam się poddać. Ceramika była wtedy dla mnie czymś nowym, każdy etap pracy był intrygujący, zwłaszcza kiedy robiłam coś po raz pierwszy. Każde działanie wymagało mojego zaangażowania. Dla mnie był to proces, w którym nie patrzy się na ograniczenia materiału, a wszystko, co może okazać się błędem jest niewiadome. Szczęśliwa okazywała się niewiedza, że coś mogło się nie udać. Najbardziej istotne było dla mnie poznanie materii. Jedno wyzwanie pociągało za sobą kolejne i to faktycznie było powodem, dla którego zajęłam się ceramiką.

Cały artykuł dostępny jest w nr 1/2025 "Szkła i ceramiki".  Zamów już teraz 

Zdjęcie: Daria Kowalewska, Fot. Dzikie studio, OP Young’22, Galeria Op Enheim