Z informacji na grawerunku wiemy, że hutniczo szklankę powlekał i wydmuchał pomocnik majstra C. Wolff (z rodu szlifierza Ignatza Wolffa) 8 lutego 1850 r. Szklanka była wytworzona samodzielnie powlekaniem i wydmuchiwaniem jako końcowy sprawdzian jego umiejętności hutniczych. Wolff pracował nadal na tym stanowisku, lecz dodatkowo dokształcał się jako uczeń na samodzielnego hutnika szkła, czyli majstra. Po trzech latach takiego praktycznego dokształcania mógł przystąpić do egzaminu końcowego. Opisywana szklanka została oceniona jako dobrej jakości wyrób hutniczy przez miejscowy zespół kwalifikacyjny, w którego skład wchodził najstarszy, wysoko kwalifikowany hutnik szkła oraz właściciel huty. Carl Wolff uzyskał świadectwo–patent na majstra hutnika szkła 8 lutego 1850 r.
Bożeny Sacharczuk dialog z naturą
Biroskop - polskie narzędzia dla ceramików
Magdalena Łysiak. Wszystko jest szkliwem
I Międzynarodowe Triennale Rzeźby Ceramicznej
W kręgu porcelanowego dziedzictwa Wałbrzycha. Od „Kristera” do „Krzysztofa”
CeramikFest, festiwal ceramicznych opowieści
Patery Eryki Trzewik-Drost na tle epoki i historii Zakładów Porcelany „Bogucice”
Historia ceramiki bolesławieckiej XVIII i XIX wieku
O miśnieńskich kwiatach, które skradły serca Europejczykom
Wystawa „Kobieta wyzwolona. Polskie art déco w ceramice”
