Tradycja wyrobu nowożytnych kamei sięga lat 80. XVIII w., kiedy
w Czechach zaczęto przeprowadzać pierwsze eksperymenty technologiczne
z portretami w szkle. Jednak najwcześniejsze udokumentowane
przykłady pochodzą z końca tego stulecia, a następne
z ok. 1800 r. z Francji. W tym czasie zainteresowanie techniką
cameo-incrustation rozwijało się także po drugiej stronie kanału
La Manche, dlatego trudno jest określić stopień wzajemnych inspiracji
między wytwórcami. W Anglii do wzrostu zainteresowania
antycznymi kameami i ich współczesnymi wersjami przyczynił się
James Tassie (1735–1799), szkocki grawer i modeler, współpracownik
dr Henry’ego Quina (1717–1791) oraz ceramika Josiaha
Wedgwooda (1730–1795). Tassie drogą eksperymentów opracował
skomplikowaną technikę wyrobu kamei: od sporządzenia woskowego
projektu, przez negatywową formę w siarce, po relief wykonany
ze szklanej pasty. Tassie wykonywał również pozytywowe
portrety kameowe z czerwonej siarki. Kamee Tassiego wykonane
z białego szkła nie były zamknięte w bańce szklanej, w przeciwieństwie
do późniejszych właściwych sulphides.
Bożeny Sacharczuk dialog z naturą
Biroskop - polskie narzędzia dla ceramików
Magdalena Łysiak. Wszystko jest szkliwem
I Międzynarodowe Triennale Rzeźby Ceramicznej
W kręgu porcelanowego dziedzictwa Wałbrzycha. Od „Kristera” do „Krzysztofa”
CeramikFest, festiwal ceramicznych opowieści
Patery Eryki Trzewik-Drost na tle epoki i historii Zakładów Porcelany „Bogucice”
Historia ceramiki bolesławieckiej XVIII i XIX wieku
O miśnieńskich kwiatach, które skradły serca Europejczykom
Wystawa „Kobieta wyzwolona. Polskie art déco w ceramice”
